de achtertuin tegen het Kerkepad aan dat volgens het bestemmingsplan 2 meter breed was. De vrees bestond dat het, zoals Flaman zegt, een veredelde brandgang zou worden. ‘Zo’n brandgang wordt hondenpoep, wordt graffiti, wordt hangjongeren, dat wordt niks. We vonden dat het Kerkepad meer status moest krijgen en er met eigen beplanting uit moest springen. We hebben daarom gaandeweg de plannen het aangepast en 5 meter genomen zodat we er iets duurzaams neer konden zetten dat voor iedereen hetzelfde is. Een “eco-muur” in de stijl van een kerkmuur met penanten (muurdammen, red.) erin en met een hoogwaardige inrichting met een ruigteveld, mooie bomen en varens langs de muur. In de onderste rij is een halve steen weggelaten voor egels, er zit een insectenhotel en een vlinderkast in en op de muur is een stukje skyline van Esch weergegeven.’ De aanwonenden betalen bij de aankoop van het huis een deel van de muur die aan de achterkant als erfafscheiding van de tuinen dient; aan de binnenkant mogen ze ermee doen wat ze willen, de kant aan het Kerkepad moet in de originele staat blijven. en benutten van de doorzichten naar het open landschap. Het circa 110 meter lange Kerkepad is een van de weinige oude paden die bewaard zijn gebleven in Haaren. Deze smalle paden vormden in het verleden de kortste verbinding tussen gehuchten onderling en het centrum van het dorp waar zich kerk en school bevonden. Het Kerkepad in Esch bevindt zich op de overgang van hoog naar laag en werd in het verleden intensief gebruikt, ook omdat het pad in winter en zomer met droge voeten gebruikt kon worden. De woningen van de eerste fase (alle acht kavels zijn inmiddels verkocht) liggen met Erfafscheiding In een dergelijk fraai groen opgezette wijk, met oog voor biodiversiteit en klimaatadaptatie, wil je als gemeente waarschijnlijk niet dat de tuinen worden vol gelegd met tegels en stenen. Op basis van het bestemmingsplan van 2010/2011 kan de gemeente de bewoners dat niet verbieden, maar er staat wel als beeldkwaliteitseis dat de erfafscheiding bij de woningen groen moet zijn. Flaman: ‘We proberen als gemeente wel te stimuleren dat mensen hun tuin niet vol leggen met tegels. Het is wel zo dat mensen die hier komen wonen er bewust voor kiezen om in het groen te wonen. Dat stimuleren is bijvoorbeeld gebeurd met een regentonnenactie en vorig jaar hebben we zevenhonderd vogelhuisjes weggegeven in het kader van de bestrijding van de eikenprocessierups.’ Haaren is niet aangesloten bij Stichting Steenbreek die burgers wil enthousiasmeren om hun tuin te vergroenen en samen met gemeenten allerlei acties opzet. ‘Wij vinden dat je als gemeente al heel veel dingen zelf kunt opvangen en organiseren. Je moet wel de juiste mindset hebben en durven. Er zijn echter veel gemeenten die daarbij hulp nodig hebben en dan is Steenbreek prima om advies in te winnen en je te laten motiveren.’ jaargang 76 • oktober 2020 • nummer 09 37 Pagina 36

Pagina 38

Voor relatiemagazines, online archief en lesboeken zie het Online Touch content management beheersysteem systeem. Met de mogelijkheid voor een webshop in uw publicaties.

Groen 9 - Steenbreekspecial Lees publicatie 418Home